نفتالین

نفتالین یک هیدروکربن آروماتیک با دو حلقه بنزنی است. سال ۱۸۲۱، جان کید(John Kidd) روش‌های فرآوری نفتالین را پیدا کرد. مهمترین کاربرد نفتالین گند زدایی و حشره کشی است. این مواد کاملا سمی بوده و مصرف آنها موجب بی اشتهایی، استفراغ و سردرد است.

نام ماده (فارسی): نفتالین
نام ماده (انگلیسی): Naphthalene
نام تجاری (فارسی): نفتالین
نام تجاری (انگلیسی): Naphthalene
سایر اسامی: قیر کافور  (Tar Camphor)، قیر سفید (White Tar)، توپ بید، Moth Flakes، albocarbon، naphthaline، naphthalin، antimite

نفتالین که به نام های آلبوکربن، کافور قیر، قیر سفید یا نفتن نیز گفته میشود؛ یک هیدروکربن جامد، سفید و آروماتیک است که به نمای گلوله های کوچک به بازار میآیند نفتالین به تندی تصعید می شود و بخاری بسیار آتش زا دارد. مولکول نفتالین از دو حلقه جوش خورده بنزن ساخته شده است. سال ۱۸۱۹ و ۱۸۲۰،دست کم دو شیمیدان ماده جامد سفیدی با بوی زننده گزارش کردند که از تقطیر زغال سنگ به دست میآید. سال ۱۸۲۱، جان کید (John Kidd) بسیاری از ویژگی های این ماده ها و روشهای فرآوری آن ها پیدا کرد و نام نفتالین را برای این ماده پیشنهاد کرد (چون این ماده از گونهای نفتا -که نام گستردهای که برای آمیختهای از هیدروکربن های فرار و آتشگیر که زغال سنگ را نیز دربرمی گیرند؛ میشود.- به دست آمده بود.)

موارد مصرف:
برای ساخت پلاستیکها، رنگها و حل کننده ها به کار میرود. نفتالین برای گندزدایی و حشره کشی(بیشتر حل شده در متانول) کاربرد فراوانی دارد. نفتالین را برای جلوگیری از بید زدن پوشاک نیز به کار میبرند.

اطلاعات ایمنی:
این مواد کاملا سمی بوده و مصرف آنها موجب تب، رنگ پریدگی، زردی چهره، اسهال، بی اشتهایی، استفراغ و سردرد است. وجود ماده پارادیکلروبنزن که بیشتر در نسل جدید گلوله های نفتالین یافت می شود؛ از سمیت نفتالین می کاهد ولی موجب تحریک پوست، چشم و غشا مخاطی می شود.