پلی سولفون

 در ساختار ملکولی پلی سولفون ها، عامل سولفون تکرار شده است. این بسپار گرما نرم به خاطر استحکام و مقاومت زیاد در دماهای بالا مشهور است. خواص آن، شبیه پلی کربنات بیس فنل آ بوده، بسیار شفاف و از نظر الکتریسیته، عایق بسیار خوبی است. این ماده به شدت در برابر اغلب اسیدهای معدنی و بازها و الکترولیت ها مقاوم است تاریخچه:تولید این ماده در مقیاس تجاری در سال ۱۹۶۵ شکل گرفت. موارد مصرف:به دلیل بالا بودن قیمت بالای مواد اولیه و فرآیند آن، پلی سولفون ها در کاربرد های خاص استفاده شده و اغلب به عنوان جایگزین عالی پلی کربنات ها استفاده می شوند. در میان ترموپلاست ها دمای ذوب این بسپار از همه بیشتر بوده و در مصارفی که دما نسبتاً بالا باشد کاربرد دارد و نقش یک مقاوم کننده در مقابل آتش را ایفا می کند. از این ماده در ساخت لوازم و ادوات برقی، چسب فلزات، قطعات ماشین لباسشویی و ظرفشویی و عایق در خازن ها استفاده می گردد. مقاومت آن در برابر حرارت به گونه ای است که می تواند در تهیه وسایل پزشکی که نیاز به استرلیزه شدن با بخار یا در اتوکلاو دارند، مورد استفاده قرار می گیرد.

خواص فیزیکی و شیمیایی:
این پلیمر دارای خواص سختی بالا، مقاومت بالا، شفاف می باشد. این خواص در محدوده ۱۰۰- و ۱۵۰+ درجه سانتی گراد قابل مشاهده می باشد. این پلیمر نیز دارای ثبات ابعادی بالا می باشد، بدین معنی که تغیر سایز زمانی رخ می دهد که در معرض آب جوش یا هوای ۱۵۰ درجه سانتی گراد قرار گیرد. دمای گذار شیشه آن ۱۸۵ درجه سانتی گراد است. پلی سولفون در برابر اسید های معدنی، آلکالی و الکترولیت ها با رنج pH 2 تا ۱۳ مقاوم است. در برابر مواد اکسنده نیز مقاوم بوده، بنابراین قابلیت شستشو با مواد سفید کننده را دارد. همچنین در برابر سورفکتانت ها و روغن های پلیمری مقاوم است. در حالی که مقاومت آن در برابر حلال های آلی با قطبیت پایین(مثل کتون ها و هیدروکربن های کلرینه) و هیدروکربن های آروماتیک پایین است. از لحاظ مکانیکی پلی سولفون در برابر فشردگی مقاوم است، به همین دلیل در مواردی که فشار بالا است توصیه می شود. همچنین در اسید های آبی و بسیاری از حلال های غیر قطبی پایا بوده، هر چند که در دی کلرو متان و متیل پیرولیدون حل پذیر است.